13 آْبان روزی که تبر اراده ی جوانان مسلمان بر کمر استکبار فرود آمد .

روزی که مردان محکم و استوار با نیروی عشق حرکت را آغاز کردند و روزهای خاکستری بی خبری را با روشنای آگاهی محو ساختند .

آنها مردان همین سرزمین بودند  نه از بوق و کرنای آمریکا هراسیدند و نه از آنچه در این بوق و کرنا دمیده می شد . تشنه ی حق بودند و با گام هایی محکم و شور انقلابی ، خانه ی انقلاب را از گردوغبار فساد رهانیدند .

کویر حب نفس را با دریای زلال فهمت به آبادی ایثار مبدل نمودی و در شرجی بی مهری ها عطش عشق داشتی و به آسمان سبز حضور چشم دوختی و تا ستاره ی تعلق از وسعت رهایی نچیدی آرام نیافتی .

عاشقی را رهبر گشتی و و عشق رهبرت بود .

می دانیم تو می توانی در جنگل بی سامان زندگیمان مدار حرکتمان باشی و حرمت حیات تو ما را از ویرانی در سیلاب گناهان حفظ کند و ما در جست و جوی ساحل نجات . چشم ها را به جزیره ی وجود تو و همراهان نورانی سرخ جامه ات دوخته ایم .