همان گونه که حسین بن علی (ع) پیام خویش را با خط سرخ خون خود بر روی صفحه تاریخ نگاشت ، آزاد مردان تاریخ نیز از او الهام گرقته و این خط سرخ را به پیش بردند . بی شک انقلاب اسلامی نشأت گرفته از انقلاب عاشورایی آن حضرت در کربلا بود که با بهره گیری پیام عزت حسینی توانست کاخ بیداد را به سخره گرفته و در برابر او قد علم نماید . امام خمینی (ره) شاگرد پر صلابت مکتب جدش بود که از ابتدا حرکت خویش را بر محور شعارهای حسینی قرار داد و با آگاهی بخشی به مردم و معرفی ننگ ذلت ، آنان را به غیرتمندی و شوکت رسانید . این بود که می فرمود اگر در دنیا تنها بمانم از عقیده خویش صرفنظر نمی کنم . این است که شرق و غرب و استکبار جهانی آمریکا و صهیونیسم را به چالش طلبید ‍، آنان را به هیچ انگاشت و در برابر آنان قد علم کرد و فرمود : اگر بخواهند در برابر دین ما بایستند ما در برابر دنیای آنان خواهیم ایستاد .

تأسی به ایستادگی سالار شهیدان بود که این جرأت را در ملتهای آزاده از جمله ملت شریف ایران پدید آورد که به عظمت پوچ آمریکا بخندد و آنان را در هم بشکند . تمسک به عزت مداری اباعبدالله بود که امام فرمودند ملت ما امریکا را زیر پا خواهد گذاشت .

تمسک به اندیشه ها و عزت حسینی اکسیری است که هر گاه در مجموعه ای قرار گیرد باعث رشدو بالندگی و استقامت ان خواهد گشت و پیروزی ابدی را برای آن به ار مغان خواهد اورد .

تکیه بر این اندیشه ها و مکتب است که امروز نیز ملت ایران را مصمم کرده و مخالفتهای غرب و آمریکا نتوانسته و نخواهد توانست اندک خللی را در این عزم پولادین پدید آورد .

 حسین بن علی (ع) در صحنه کربلا با در دست گیری عزت خود و فدای جان خویش راضی به معامله و سازش و خضوع در برابر قدرت یزید و ابن زیاد نشد ،و به همین دلیل  ملت عاشورایی ایران اسلامی نیز با اسوه گرفتن از آن الگوی حسنه یاوه سرائیها ، فشارها ، تهدیدات و جنگ روانی را به سادگی تحمل کرده و دست از اراده و عزت و حق خویش بر نداشته و فریاد هیهات من الذله را سر می دهد  . فریادی که انرژی هسته ای را معبری برای حقارت کشانیدن دشمن و به ذلت واداشتن او بر شمرده و می خواهد که سخن خمینی کبیر (ره ) را محقق کند که فرمود ( ملت ما آمریکا را به خاک ذلت می نشاند )

و مردم ایران هر سال در راهپیمایی22 بهمن نشان می دهند که مقاومت ملت ایران بر گرفته از منطق عاشورایی و حماسه کربلایی است که تا این دو عنصر در نهاد این ملت ملکه گشته ترس از تهدید ، حمله نظامی ، جنگ ، محاصره ، قطعنامه و.... ره به جایی نخواهند برد .

پس درود بر این مردم سلحشور و همیشه پیروز .

مولای من می گویند چشمهایی هست که نو را می بینند ؛دلهایی هست که تو را می پرستند ؛ پاهایی هست که با یاد تو دست می افشانند ؛دستهایی هست که به مهر تو پای می فشارند .

  می گویند : تو از همه پدرها مهربان تری ؛ می گویند هر اشکی از چشم یتیمی جدا می شود بر دامان مهر تو می ریزد . می گویند ....... می گویند تو نیز گریانی !  

مولایم اکنون که برایت می نویسم نمی دانم چقدر با من فاصله داری ؟ نمی دانم شاید خیلی دور ، شاید خیلی نزدیک ؟ به هر حال با تو سخن می گویم به امید اینکه روزی کاشانه ی محقرمان را روشنایی بخشی .

 عمری است که اشکهایمان را در کوره حسرتها انباشته ایم و انتظار جمعه ای را می کشیم که جویبار ظهورت از پشت کوه های غیبت سرازیر شود ، تا آن کوزه و ان حسرتها را به آن دریا بریزیم و سبکبار تن خسته مان را درزلال آن بشوییم . چرا که شکوه ظهور تو هنوز پرچم توفیق بر نیفراشته است و خورشید جمالت هنوز دیبای زرین خود را بر زمستان جان ما نگسترده است اما مهتاب انتظار در شبهاب غیبت سوسو زنان چراغ دلهای ماست .                                                                                                                                           اماما ! می دانم که تو زبان ندبه را بیشتر از هر زبان دیگری دوست می داری می دانم که جمعه ها را خوب می شناسی .

می دانم که تو نیز انتظار روزی را می کشی که سوار براسب ، ذوالفقار حیدر (علیه السلام ) در دست ، پرچم حسین (علیه السلام ) بر کف و عبای سبز محمدی (صلی الله علیه و آله ) بر دوش   و انتقام خون جدت و هزاران هزار گل سرخ و لاله های پرپر دشتهای لاله گون کربلا ئیان  را  ازیزیدیان بگیرید  آنان که در نبرد با امویان دوران به جدت پیوستند و نام خود در لوح یادگار یاران حسین (ع) با خون سرخ خود به ثبت رساندند

می دانم روزی خواهی آمد  وفریاد ظهور سرتاسر گیتی را فرا می گیرد و منادی ندا می دهد : آمد مهدی (عج الله) ،آن منجی عالم ، آمد ان در هم کوبنده ی بساط ظلم وستم ، آمد فراگسر سازنده عدل و داد .

به امید آن روز .